زبان آفریکانس ، زبان های کشور آفریقا جنوبی کدام ها هستند؟

‏ ‏سلام به همه، به زبان آموز خوش آمدید. بحث امروز ‏زبان های آفریقا جنوبی است زبان هایی مثل آفریکانس.

‏کشور آفریقا جنوبی ‏در جنوبی ترین نقطه قاره آفریقا قرار دارد. ‏در این کشور اقوام بومی و مردم مهاجر ‏در کنار یکدیگر زندگی میکنند.
‏در نتیجه زبان های مختلفی وجود دارد. از سال 1993 در کشور آفریقا 11 زبان ‏ به رسمیت شناخته شده است.
‏آفریقا جنوبی جز کشور هایی است ‏که بیشترین زبان رسمی را دارد. ‏بیشترین زبان رسمی را کشور زیمبابوه ‏با 16 زبان رسمی دارد.

‏یازده زبان رسمی آفریقا جنوبی را ‏به ترتیب تعداد گویشور بررسی میکنیم:

زبان های ‏زولو، خوسا، آفریکانس، انگلیسی، سوتوی شمالی ‏ تسوانا، سوتوی جنوبی، تسونگا، سواتی، وندا

‏ ‏99% مردم به یکی از این زبان ها صحبت میکنند. ‏تمام این زبان ها جز شاخه بانتو جنوبی ‏از خانواده زبان های نیجر کونگویی هستند.
‏بجز زبان های آفریکانس و انگلیسی که توسط ‏مهاجرین اروپایی به این منطقه آورده شدند.

‏هلندی ها در سال 1652 به آفریقا جنوبی آمدند ‏و قسمت های جنوبی این منطقه را ‏به استعمار خود در آوردن.  ‏در این منطقه اقوام بومی
هم زندگی میکردند ‏که زبان کویسان و بانتو داشتند. ‏در سال 1815، این قسمت به دست بریتانیا افتاد ‏و مهاجران انگلیسی به این منطقه آمدند

‏اقوام بوئر که از نژاد هلندی ها مهاجر این منطقه بودند ‏از سیاست های انگلیسی کردن این منطقه ناراضی بودند ‏و تلاش کردند تا انگلیسی را ‏از مدارس خارج کنند ‏و علاقه داشتند تا همچنان از زبان هلندی ‏و گویش هلندیِ کِیپ در مدارس استفاده کنند. ‏ هلندیِ کِیپ، بعدها تبدیل به زبان آفریکانس شد.

‏بوئر ها تصمیم به تاسیس کشور مستقل ‏گرفتند و شروع به مهاجرت کردند ‏به منطقه ای رفتند که ‏اقوام بومی به زبان بانتو صحبت میکردند.
‏اما بعدها، بریتانیا کشور بوئر ها را نیز تصرف کرد ‏و حکومت یک پارچه آفریقا جنوبی را تاسیس کرد.

‏از سال 1910 کشور آفریقا جنوبی به وجود آمد ‏که دو زبان رسمی داشت ‏زبان انگلیسی و هلندی. زبان هلندی، بعد ها تبدیل به زبان آفریکانس شد. ‏زبان ‏آفریکانس در سال 1925 زبان رسمی شد. ‏این دو زبان های خارجی ‏زبان های سطح بالا جامعه شدند ‏و زبان های اقوام بومی، نفوذ انچنانی نداشتند.

‏در دوران آپارتاید، مدارس بر اساس ‏نژاد و زبان مردم جدا شده بود ‏گویشور های انگلیسی و آفریکانس ‏در مدارس جداگانه آموزش دیده میشدند
‏و زبان های بومی را ‏به عنوان زبان دوم یاد میگرفتند. ‏سیاه پوستان در دوره ابتدایی به زبان مادری خود ‏و بعد از آن به انگلیسی آموزش داده میشدند. ‏در سال 1974 بر اساس قانون جدید، سیاه پوستان ‏مشترکا، انگلیسی و آفریکانس را فرا میگرفتند. ‏زبان آموزش، بستگی به موضوع درس داشت. ‏این تصمیم بدون مشورت با سیاه پوستان صورت گرفت ‏و در نتیجه به شورش و اعتراضات خونین منجر شد.

‏زبان آفریکانس توسط سفید پوست ها صحبت میشد ‏و نشانه حکومت استبدادی بود ‏اما انگلیسی یک زبان بین المللی و بی طرف بود.
‏در 1990 آپارتاید پایان یافت و یک قانون اساسی جدید نوشته شد ‏که بر اساس آن 11 زبان به رسمیت شناخته شدند.
امروزه، دانش آموزان دارای حق انتخاب هستند و ‏خودشان انتخاب میکنند کلاس ها به چه زبانی باشد ‏به شرط آنکه تعداد افراد کافی ‏ برای تشکیل کلاس وجود داشته باشد. ‏یعنی میتوانند اگر بخواهند میتوانند ‏ به زبان غیر از زبان مادری خود آموزش ببینند.

‏این نقشه آفریقا جنوبی است ‏زمانی که آپارتاید پایان یافت، تقسیم بندی 4 استان به 9 استان جدید تبدیل شد. ‏در این نقشه پراکندی زبان های مختلف را میبینید. ‏یازده زبان به این شکلی که میبیند پراکنده شده اند، ‏اما هر زبان لزوما در هر استان قرار ندارد.زبان آفریکانس بیشتر در غرب است ‏و زبان های بانتو در شرق پراکنده هستند ‏و زبان انگلیسی در شهر های بزرگ استفاده میشود.

‏همانطور که میبیند در قسمت های شرقی ‏زبان های مختلفی در کنار یکدیگر استفاده میشوند. این زبان ها جز شاخه بانتو جنوبی
از خانواده زبان تیجر کونگویی هستند ‏یعنی 70% جمعیت کشور ‏معادل 40 میلیون نفر

این 9 زبان بانتو جنوبی را میتواند به سه گروه تقسیم کرد، ‏زبان های انگونی، سوتو_تسوانا ‏و زبان های تسو رونگا_تسونگا.
‏زبان وندا نیز به شکل جداگانه قرار میگیرد ‏یعنی در کل میشوند 4 گروه.

‏گروه زبان های انگونی شامل چهار زبان میشود ‏زبان های زولو، خواسا، سوازی و اندبله ‏دو زبان اول ‏ پرگویشور ترین زبان های آفریقا جنوبی هستند ‏حدود 23% مردم به زبان زولو ‏و 16% به زبان خواسا حرف میزنند. ‏دو زبان دیگر فقط 2.5% و 2.1% گویشور دارند. ‏زبان زولو بیشتر در استان کوازولو ناتال ‏و امپومالانگا صحبت میشود ‏در این استان سوازی و اندبله نیز استفاده میشود. ‏زبان خواسا بیشتر در کیپ شرقی صحبت میشود ‏و بعضی از استان های کناری. ‏زبان های انگونی توسط یکدیگر قابل فهم هستند.

‏گروه دوم زبان های سوتو_تسوانا هستند ‏که از نظر گویشور در جایگاه دوم هستند. ‏این گروه شامل سه زبان میشود ‏سوتو با 9.1% جمعیت، تسوانا با 8% و ‏زبان سوتو جنوبی با 7.6%، جمعیت ‏این گروه جمعا، یک چهارم جمعیت آفریقا جنوبی ‏را شامل میشوند، معادل 13.6 میلیون نفر ‏هر یک از این سه زبان ‏در یک استان صحبت میشود، ‏سوتو جنوبی در ایالت آزاد، ‏تسوانا در استان شمال غرب، ‏تسوانا در قسمت های شرقی ‏استان کیپ شمالی نیز صحبت میشود. ‏زبان سوتو شمالی در استان لیمپوپو استفاده میشود. زبان های گروه سوتو_تسوانا ‏توسط یکدیگر قابل فهم هستند.

‏گروه زبان های تسو رونگا_تسونگا ‏این گروه چند زبان را شامل میشود. ‏اما تنها زبان رسمی، تسونگا است، ‏زبان های دیگر این گروه توسط یکدیگر قابل فهم هستند ‏و معمولا جزئی از زبان تسونگا محسوب میشوند. ‏بیشتر گویشور های تسونگا در ‏ استان های لیمپوپو و امپومالانگا هستند. زبان وندا ‏وندا، با 2.4% درصد گویشور معادل 1.3 میلیون نفر ‏از زبان های رسمی کم گویشور به شمار می آید ‏این زبان در استان لیمپوپو ‏در نزدیکی کشور زیمباوه صحبت میشود.

‏زبان های آفریکانس و انگلیسی ‏این دو، جز زبان های ژرمنی هستند و زبان های ‏سوم و چهارم پرگویشور آفریقا جنوبی هستند.
‏خیلی ها فکر میکنند فقط سفید پوست ها از ‏ آفریکانس استفاده میکنند، اما این طور نیست ‏آفریکانس زبان اصلی استان های ‏کیپ شمالی و کیپ غربی است. ‏اکثر مردم این دو استان رنگین‌پوست هستند. ‏بیش از 75% رنگین پوستان این کشور ‏از زبان آفریکانس استفاده میکنند ‏چرا؟

به دلیل تاریخچه شکل گیری آن ‏ریشه شکل گیری اقوام رنگین پوست، به زمانی برمیگردد که سیاه پوستان بومی آفریقا ‏با اقوام دیگر، مثل کویسانی ها ‏و هندی ها و آسیایی ها ازدواج کردند. ‏رنگین پوستان، زبان هلندی را با گویش های مادری ‏خود ترکیب کردند و زبان جدید آفریکانس را به وجود آوردند. ‏علاوه بر رنگین پوستان،4.6 % درصد آسیایی ها ‏و 1.5% سیاه پوست از آفریکانس صحبت میکنند ‏و 60% سفید پوستان آفریقا جنوبی ‏آفریکانس، در مجموع، زبان مادری 13.5% جمعیت ‏و تعداد زیادی از مردم به عنوان زبان دوم است.

انگلیسی زبان مادری 9.6% جمعیت است ‏معادل 36% سفید پوستان ‏انگلیسی، زبان مادری هندی های آفریقا نیز میباشد ‏البته به دلیل لهجه هندی ها، ‏این زبان کمی فرق دارد ‏در دوران آپارتاید، هندی ها با سایر اقوام در ارتباط نبودند ‏و در نتیجه، زبان آنها تحت تاثیر لهجه خود، تغییر کرد ‏و تحت تاثیر تلفظ زبان هندی قرار گرفت.

‏به زبان کویسان چند بار اشاره کردیم و این سوال ‏مطرح میشود که چرا جز زبان های رسمی نیست؟
‏کویسان ها اقوام بومی آفریقا جنوبی بودند ‏و قبل از بانتو ها و مهاجران در این منطقه بودند. ‏کویسان ها با بانتو ها و اروپایی ها درگیر شدند ‏و در نتیجه آن به بیابان کالاهاری تبعید شدند. ‏بعضی از کویسان ها با اروپایی ها ازدواج کردند ‏و جز رنگین پوست ها شدند، ‏بعضی دیگر نیز در نتیجه جنگ و بیماری کشته شدند. ‏در نتیجه، امروزه جمعیت کمی از کویسان ها ‏در آفریقا جنوبی باقی مانده اند، ‏کویسان گویشور های زیادی ندارد ‏و در نتیجه زبان رسمی نمیباشد.

‏در جامعه ای مانند آفریقا جنوبی که اقوام مختلفی ‏زندگی میکنند، طبیعی است مردم چند زبانه باشند. ‏بیشتر سفید و رنگین پوستان
‏به زبان انگلیسی و آفریکانس صحبت میکنند ‏و بعضی از آنها، یک زبان سوم بومی نیز بلد هستند.
‏هندی های آفریقا جنوی ‏به زبان انگلیسی و آفریکانس صحبت میکنند ‏و بعضی از آنها، یک زبان هندی نیز بلد هستند.
‏بسیاری از سیاه پوستان به 3، 4، 5 یا ‏حتی تعداد بیشتری زبان صحبت میکنند ‏معمولا، زبان های مادری خود، انگلیسی و آفریکانس را بلد هستند ‏و یک زبان چهارم دیگر ‏از آنجایی که زبان های هر گروه توسط یکدیگر قابل فهم هستند، ‏معمولا زبان های دیگر آن گروه را به راحتی یاد میگیرند.

‏این سوال مطرح میشود که اگر این زبان ها شبیه به هم هستند ‏چرا هر کدام به عنوان زبان مجزا طبقه بندی میشوند؟
‏این که چیزی زبان است و چه چیزی گویش است ‏همیشه مورد بحث و مناقشه بوده است، ‏اما دلیل آن احتمالا این است که
‏هر کدام از آنها نوع معیار جداگانه ای دارند. ‏امروزه، انگلیسی زبان اصلی سیاست ‏تجارت، تلویزیون و رسانه ها است ‏برای مدت ها آفریکانس و انگلیسی ‏ارزش و جایگاه برابری داشتند، ‏اما امروزه آفریکانس در حال افول است.
‏یک دلیل آن، این است که آفریکانس ‏زبان اروپایی های استعمارگر بوده است ‏و به همین دلیل گرایش به سمت انگلیسی بیشتر شده است ‏امروزه، در مدارس، سه سال اول ‏ به زبان مادری می باشد ‏بعد از آن، آموزش ها ‏به زبان آفریکانس یا انگلیسی می باشد.
‏مدارس میتوانند مدت طولانی تری به زبان مادری آموزش دهند ‏اما چون دروس دوره راهنمایی به انگلیسی و آفریکانس میباشد
‏به همین دلیل، آموزش این زبان ها را زودتر شروع میکنند. ‏اکثر دانش آموزان انگلیسی را بجای آفریکانس انتخاب میکنند ‏بسیاری از خانواده ها تصمیم میگیرند ‏دروس از همان کلاس اول به انگلیسی باشد ‏اینکه این تصمیم خوبی است یا خیر ‏مورد بحث و مناقشه است.
‏تاکید بر یادگیری زبان انگلیسی در مدارس ‏آخرین نشانه های باقی مانده دوران استعمار است.
‏این کشور 11 زبان رسمی دارد و جایگاه برابری دارند ‏اما در عمل، انگلیسی و آفریکانس ارزش بالاتری دارند.
‏با اینکه آفریکانس ارزش خود را کمی از دست داده است ‏اما همچنان یکی از دو زبان مهم کشور است.

‏سوال روز، برای آفریقایی زبان ها ‏شما از کدام زبان ها و در چه موقعیت هایی استفاد میکنید؟
و برای سایر افراد، کشور شما چند زبان رسمی دارد؟ آیا چند زبانه بودن کشور ایده خوبی است؟